Mai Phương Kollath’ın edindiği deneyimlerden biri de ırkçı motifli şiddet eylemlerine yönelik devletin nasıl bir tutum ele aldığı. 1980’lerde Vietnam’dan DDR’ye sözleşmeli bir işçi olarak geldi. On yıldan uzun bir süre Rostock-Lichtenhagen’deki “Ayçiçeği Evi’nde” yaşadı. Taşındıktan kısa bir süre sonra, o yüksek binanın kömürleşmiş merdivenlerinde duracaktı. Medya eşliğinde, Neonaziler ve seyir meraklısı insanlar 1992’de günlerce evi kuşattı ve en sonunda ateşe verdi. Bunu takip eden yıllarda Mai-Phuong, bir Alman-Vietnam derneği ile köprüler kurmaya çalıştı. 25 yıl sonra, birikmiş hisler dışa vurdu. Berlin’de Maxim Gorki Tiyatrosu’nda sergilenen bir oyunda şimdi bu deneyimlerini işliyor. “NSU kompleksi dağıtılsın” adlı Tribünal’de diğer mağdurlar ile karşılaşması, sonunda yaşananlar hakkında konuşmaya karar vermesi için onu cesaretlendiriyor.